مطالب پایگاه
اعضای هیات علمی
اینترنت
پست الکترونیک
اتوماسیون اداری و مکاتبات
پورتال آموزشی و پژوهشی
سامانه آموزش الکترونیک
مدیریت یادگیری - دروس حضوری
VPN
پورتال تغذیه
پیگیری نامه
ویرایش رزومه اساتید
اعضای هیات علمی
سامانه ارتقای اساتید(اوج)
سامانه جامع نظام پیشنهادها
دفتر تلفن
تلویزیون تحت شبکه
پایگاه نرم افزار
سامانه جلسات Online
راهنماها
مدیریت حساب کاربری
میز خدمت الکترونیک
کتابخانه دیجیتال
سامانه یکپارچه کتابخانه‌ها
سامانه مدیریت یکپارچه آموزش کارکنان
| تاریخ ارسال: 1401/1/14 |
|
نانوالیاف و هیدروژلها هر یک به دلیل تقلید مناسبی که از ماتریس طبیعی استخوان دارند، به طور گسترده ای به عنوان داربست مورد استفاده قرار گرفته اند، با این حال هر یک دارای محدودیتهایی ازجمله خواص مکانیکی ضعیف هیدروژل و نفوذ سلولی محدود به دلیل ایجاد محیط دو بعدی توسط نانوالیاف، هستند. روشهای اخیر از کامپوزیت های نانولیف/ هیدروژل به منظور غلبه بر این محدودیت ها استفاده کردند. لذا در این اختراع ابتدا رزوواستاتینکلیسم به عنوان داروی استخوانزا درون نانوذرات سیلیکون بارگذاری شد. با توجه به اهمیت بالای رهایش آهسته از فاکتورهای استخوان زایی، در ادامه جهت بهبود پروفایل رهایش، نانوذرات سیلیکون حامل دارو توسط فرآیند الکتروریسی درون نانوالیاف PLA قرار گرفتند. نانوالیاف حاوی نانوذرات سیلیکون توسط فرآیند آمینکافت خرد شده و درون بستر ژلاتینی جهت ایجاد کامپوزیت نانولیف/هیدروژل توزیع شدند. کامپوزیت نهایی توسط جنیپین اتصال عرضی شد. آزمونهای صورت گرفته نظیر مورفولوژی، خواص مکانیکی، پروفایل رهایش، سمیت و چسبندگی سلولی نشان داد که داربست تهیه شده کاملا زیست سازگار بوده و محیط مناسبی را برای چسبندگی و تکثیر سلولی ایجاد کرده است. از طرفی با توجه به تخریب پیوسته تا مدت 32 روز و قابلیت رهایش آهسته و پیوسته ی داروی استخوان زا تا مدت 20 روز، می تواند در کاربرد های مهندسی بافت استخوان به طور موثر مورد استفاده قرار گیرد. امروزه مهندسی بافت استخوان جایگاه ویژهای در ترمیم آسیبهای استخوانی پیدا کرده است و محققان این حوزه به دنبال تهیه و ارتقای داربستهای زیست فعالی هستند که تشکیل و نوسازی بافت را با مسیر تمایز سلولی تسهیل کرده و قابلیت القای استخوانسازی و رگزایی داشته باشد.
|
 |
دفعات مشاهده: 465 بار |
دفعات چاپ: 71 بار |
دفعات ارسال به دیگران: 0 بار |
0 نظر